Z cyklu chciał człowiek spokojnie w domu posiedzieć. The Tempest. 10 w skali Beauforta, Kapitanie! Takie widoki przez okno to ja lubię. Turner jak żywy. To latarnia tak jasno świeci czy okręt na morzu płonie?! Przypomniała mi się pewna nocna wachta na Bałtyku. Zazwyczaj wachtuje się we dwoje. Jedna osoba stoi za sterem. Druga między innymi zajmuje się obserwacją morza. Na AIS (taki morski GPS) nie zawsze wyświetlają się wszystkie statki, o czym mieliśmy się okazję przekonać pewnej księżycowej nocy. Właśnie rozpoczęliśmy wachtę, kiedy w oddali zamajaczyły jakieś światełka. Z początku myśleliśmy, że to któryś z jachtów z naszej ekipy (płynęliśmy grupą). W ciemnościach nocy ciężko określić odległość i wielkość obiektu. AIS nic nie pokazywał, więc zapobiegawczo postanowiliśmy skonsultować tę obserwację z kapitanem. Okazało się, że właśnie przecinamy rutę, czyli pas żeglugi wielkich statków. Na szczęście mijany przez nas statek widział, że idziemy na żaglach i zgodnie z przepisami zatrzymał się i ustąpił nam drogę. Gdy go minęliśmy, a naszym oczom ukazał się w całej swojej okazałości 50-metrowy kadłub, zrobiło to na nas ogromne wrażenie! Zwłaszcza na nie aż tak do końca spokojnym znowu morzu. Dlatego właśnie tak przydatna jest druga para oczu. Takie spotkania na morzu należy notować w dzienniku nawigacyjnym wraz z innymi standardowymi danymi. Wpisy do dziennika wykonuje się średnio co godzinę - dane te stanowią istotne informacje na temat kursu, położenia, przebytej drogi i wielu innych szczegółów. Ponadto drugi wachtmistrz ma za zadanie obsługę żagli w razie zaistnienia takiej konieczności. Tak, zrobiłam to, odbyłam rejs po zaminowanym pełnym wraków i niewybuchów polskim morzu i żyję, na Neptuna! Ba! chętnie bym to powtórzyła. Między innymi dzięki temu właśnie doświadczeniu powstał obraz "Oko cyklonu". Nie ma malowania bez doświadczania. Malowanie to tylko jedna z wielu form snucia opowieści o prawdziwym życiu. Moja kobieca intuicja, której zdaniem szowinistycznych ateistów nie ma, podpowiada mi, że ta ekspresja na szybach musi jednak zwiastować jakąś szaloną zawieruchę na dniach. Aż nam zew przygody znowu połechtało. Niech się dzieje, na Neptuna! Bez wiatru nigdzie nie popłyniemy.
0 Comments
Już na tyle przyzwyczaiłam się do tych strzelistych kolumnowych sosen sięgających prawie chmur, że dopiero niedawno odkryłam ich wersje bonsai rosnące w pobliskiej brzezinie. Z cyklu podróże w kropli wody. Namiastka odkrycia na miarę Ameryki. Zinowskie piękno nie dostrzegane. Stanowią ostatnio główny przedmiot mojego zachwytu. Takie niby bezbronne nawet wobec licznie rosnących tutaj wydawać by się mogło niezłomnych brzóz. Brzozowe uroczysko. Nie zdziwiłabym się jednak jakby za jakieś 50 lat stały się równie obojętne na wszechświat jak ich wiekowe odpowiedniki. Te stare kolumnowe sosny wzbudzają we mnie mieszane uczucia. Często wydaje mi się, że nie lubią miejsca swojego przeznaczenia, jakby zesłane zostały tu za karę. I chyba taka też przylgnęła do nich pechowa opinia. Ich krzywe pnie przypominają strzały wbite pod kątem w duszną ziemię, które najwyraźniej chybiły celu. Ich bujne korony niczym ożywione poszarpane lotki powiewające na wietrze znaczące miejsce spoczynku ich niebiańskiemu właścicielowi, który zapewne udaje, że nie widzi, że chybił. Lecz one wciąż rosną, jakby chciały jak bajkowa fasola dosięgnąć nieba i zapuścić w nim korony jak korzenie, co by wszyscy, którzy żal mają do jego niebiańskich arystokratów, mogli się po nich wspiąć i okazać go osobiście. Strącić z chmur nieudolnych władców. To by się chyba nazywało rewolucja.
|
Hej! Mam na imię Victoria. Wycieczki Osobiste to mój dziennik podróży, spełnionych marzeń i ulotnego piękna. Podróżować można nawet w kropli wody. Dzisiaj jest tylko dzisiaj, więc nie trać czasu: "podróżyj" tak, jakby jutra miało nie być!
O mnie
Z wykształcenia tłumacz i montażysta filmowy. Z zawodu kameleon, a w praktyce przede wszystkim włóczykij z dziennikarskimi ciągotami. Niespokojny duch. Trudny charakter. Towarzyski samotnik. Poliglota, gaduła i gawędziarz. Niestrudzony ogrodnik. Z zamiłowania piszę, fotografuję i maluję. Uwielbiam podróże, aktywność na świeżym powietrzu i kontakt z naturą. Szukam szczęśliwych wysp. Wierzę, że jest przede mną jeszcze wiele do odkrycia! Oto moja bajka o życiu! WĄTKI
All
ARCHIWUM
July 2023
Victoria TucholkaYou can change the skies but you cannot change your soul |
VICTORIA TUCHOLKA |
|