DZIĘCIOŁ DUŻY Dendrocopos major
ang. greater spotted woodpecker
fran. pic épeiche
niem. Buntspecht
Wielkości szpaka; pełza po pniach. Upierzenie pstrokate czarno-białe. Cechy rozpoznawcze: duża, rozczłonowana czarna plama biegnąca bez przerw (od dzioba do potylicy) po bokach głowy i szyji oraz intensywnie czerwone pokrywy podogonowe, ostro odcinające się od białawego upierzeniana brzuchu. Samiec z czerwonym pasem na potylicy, samiczka z czarnym ciemieniem i potylicą. W szacie młodocianej czerwony wierzch głowy. Pisklęta nagie. Lot długimi falami. Głos: najczęściej wydaje krótkie, twarde "kiks", w zaniepokojeniu "gigigigigi". Bębnienie regularne. Ptak lęgowy w lasach wszelkiego typu i w parkach. Okres lęgowy: V-VI; 1 lęg w roku. Gniazdo: dziupla wykuta przez ptaka z okrągłym otworem wylotowym. Składa 5-7 białych jaj. Rodzice wysiadują 12-13 dni, karmią pisklęta w gnieździe około 3 tygodni oraz przez krótki czas po opuszczeniu gniazda. Pozywienie: owady żyjące w drewnie, nasiona drzew iglastych, jagody i inne owoce. Ptak częściowo osiadły i osiadły.
Źródło: Jaki to ptak? Walter Cerny i Karel Drchal, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne - Warszawa 1979