Takich olbrzymów nie sposób nie zauważyć. Bujne okazy żagwi łuskowatej można dostrzec nawet w gęsto zarośniętym poboczu. Są to grzyby jak najbardziej jadalne w szczególności we wczesnym stadium rozwoju. Z wiekiem bowiem twardnieją i wymagają obgotowania przed spożyciem. Niegdyś robiono z nich zupę, a nawet ceniono jako materiał papierniczy. Podczas identyfikacji grzybów chętnie korzystam z anglojęzycznych źródeł zwłaszcza ze względu na potoczne na swój sposób ludowe nazwy, których w języku polskim zasadniczo brak. Żagiew łuskowata ma dwie takie potoczne nazwy. Jedna bez wątpienia nawiązuje do celtyckich wierzeń w boginki drzew driady, dla których szerokie kapelusze grzybów służyły ponoć za "rumaki". Być może stąd nazwa siodło driady (dryad's saddle). Druga nazwa plecy wieśniaka (pheasant's back mushroom) nawiązuje do spalonych słońcem pleców chłopów pracujących w polu.
Żagiew łuskowata (Polyporus squamosus aka Cerioporus squamosus)
RSS Feed
