W swej niedoli zwraca się Ilmatar do Ukko z prośbą o ratunek. Wielki i potężny jest Ukko, bóg bogów, król królów. Białe są jego włosy i biała broda zwisająca do pasa. Szaty utkano mu z ognistej barwy obłoków, pończochy nosi niebieskie, a buty kolorowe. Błyskawica służy mu za miecz, a łuk tęczy za kuszę, grzmot stanowi jego głos. Podlega mu niebo i morze. Na pewno zaradzi zmartwieniu wielki Ukko.
Nie minęło wiele czasu, zaledwie mgnienie oka, a oto ukazała się kaczka poszukująca miejsca na uwicie gniazda, ale nie znalazła suchego miejsca, wszędzie, jak okiem sięgnąć, tylko przestwór wodny. Przypomniała sobie Ilmatar własne cierpienie, wynurzyła z wód kolano, a ptak biorąc je za pagórek zbudował na nim swe gniazdo. Kaczka zniosła sześć złotych jaj i siódme żelazne i zadowolona zasiadła na gnieździe. Ogrzewała jaja jeden dzień, drugi, trzeci. Kolano Ilmatar stawało się coraz gorętsze, wkrótce zaczęło palić ciało i żyły. Zniecierpliwiona bogini wstrząsnęła wreszcie ogromnym kolanem, a kaczce jaj spadły do morza i roztrzaskały się na kawałki. Nie zatonęły jednak wszystkie w głębinie, bo oto z jednej połowy jaja powstała skorupa ziemska, z drugiej połowy - wyniosłe sklepienie niebieskie. Z żółtka zabłysło słońce, z białka zaświecił księżyc, z tego co pozostało jasne w jaju - gwiazdy, z tego, co ciemne - chmury i obłoki.
Bohaterowie Fińskiej Kalewali w:
Mity z pięciu części świata Tadeusz Margul, Warszawa 1989
str. 178